!...Payanam...!

கோமளவள்ளி என்ற பெயரை அவரே மறந்திருப்பார். பிறந்ததும் ஜெ.வுக்கு சூட்டிய பெயர் அது. ஆனால் சில காலங்களுக்கு பின் ஜெயலலிதா ஆனார். ஜெயா, ஜெய், லில்லி எனப் பல பெயர்களில் பள்ளித்தோழிகளால் அழைக்கப்பட்டவர். ஆனால், அவரது
அம்மாவுக்கு “அம்மு”. அதிமுகவினருக்கு மட்டுமல்ல, எதிர்க்கட்சி தலைவர்களுக்குக் கூட “அம்மா”.

சர்ச் பார்க் பள்ளி மாணவி என்றுதான் பலருக்கும் தெரியும். ஆனால்,மாம்பலம் ஹோலி ஏஞ்சல்ஸ் பள்ளியில் ஐந்தாம் வகுப்பு வரை படித்துவிட்டுத்தான் மெட்ரிக் வரை சர்ச் பார்க்கில் படித்தார். “இன்னொரு வாய்ப்பு கிடைத்தால் சர்ச் பார்க்கில் படிக்க வேண்டும்” என்பதை தனது ஆசையாகச் சொல்லியிருந்தார்.

போயஸ் கார்டன், சிறுதாவூர், ஹைதராபாத் திராட்சைத் தோட்டம், ஊட்டி கொடநாடு எஸ்டேட் ஆகிய நான்கும் ஜெ. மாறி மாறி தங்கும் இடங்கள். சமீபகாலங்களாக ஹைதராபாத் செல்வதை நிறுத்தியிருந்தார். திடீர் ஓய்வுக்கு சிறுதாவூர். மாதக்கணக்கில் ஓய்வென்றால் கோத்தகிரியில் உள்ள கோடநாடுதான் அவரது விருப்பம்.

சினிமா காலத்தில் இருந்தே இவரை “வாயாடி”என்று அழைத்தவர் புரட்சித் தலைவர் எம்.ஜி.ஆர். இதுபற்றி நிருபர் ஒருவர் ஜெ.விடம் கேட்டதுக்கு, “அவர் கலகல, நான் லொட லொட” என்றாராம் சிரித்தபடி.

இவர் நடித்த மொத்தப்படங்கள் 115. எம்.ஜி.ஆருடன் நடித்தவை 28. இருவரும் இணைந்து நடித்த முதல்படம் “ஆயிரத்தில் ஒருவன்”.

“சின்னப்பயலே சின்னப்பயலே சேதி கேளடா” என்ற “அரசிளங்குமாரி” படப்பாடல் தான் எனக்கு எப்போதும் பிடித்த நல்ல பாடல் என்பார். அப்பாடலை எழுதிய பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரனாரின் எழுத்துக்களை நாட்டுடமையாக்கினார்.

“அரசியலில் நான் என்றைக்குமே குதிக்க மாட்டேன் “என்று பேட்டி கொடுத்தவர் ஜெயலலிதா. “நாடு போகிற போக்கை பார்த்தால் ஜெயலலிதா கூட முதலமைச்சராகி விடுவார் போல ” என்று இவர் நடிக்க வந்த காலத்தில் பேட்டியளித்தார் முரசொலிமாறன். காலம் போட்ட கணக்கை யார் தீர்மானிப்பது?

ஜெயலலிதா முதலில் குடியிருந்தது தி நகர் சிவஞானம் தெருவில். பிறகு அடையாறில் சிலகாலம் இருந்தார். படங்கள் குவிந்து நடிப்பில் கொடிகட்டிய காலத்தில்தான் போயஸ் வீடு கட்டப்பட்டது. அதன் ஒவ்வொரு செங்கல்லையும் பார்த்து கட்டியவர் இவருடைய அம்மா சந்தியா. அதனால் “வீட்டுக்குள் என்ன மாற்றமும் செய்யலாம். ஆனால் அம்மா வைத்த வாசலை மட்டும் மாற்றக்கூடாது” எனக் கூறியிருக்கிறார்.

எப்போதும் அம்மா செல்லம்தான். அவருக்கு இரண்டு வயதாக இருக்கும்போது அப்பா இறந்துவிட அந்த நினைவுகள் இல்லை.

போயஸ் வீட்டுக்குள் நுழையும் இடத்தில் இவரது தாயார் சந்தியா, எம்.ஜி.ஆர்.ஆகிய இருவரின் படங்கள் மட்டுமே இருக்கும்.

எம்.ஜி.ஆர் ரசிகர் மன்ற விழாவில் ஆறடி உயரமுள்ள வெள்ளி செங்கோலை எம்.ஜி.ஆருக்கு ஜெயலலிதா வழங்கினார். இவருக்கு மிகவும் பிடித்த படம் இதுதான்.

பெருமாளை விரும்பி வணங்கி வந்தார். மன்னார்குடி இராஜகோபாலசாமி இதில் முதன்மையானது. மயிலை கற்பகாம்பாளையும், கும்பகோணம் அய்யாவாடி பிரத்தியங்கிரா தேவியையும் சமீப காலமாக வணங்கி வந்தார்.

தினமும் காலையில் நிஷாகாந்தி எனப்படும் இருவாட்சி மலர்களை பறித்து பூஜைக்கூடையில் தயார் நிலையில் வைத்திருப்பார்கள் கார்டன் பணியாளர்கள். அதை எடுத்தபடியே பூஜையறைக்குள் நுழைவார். சமீபமாக துளசியும் பூஜையில் தவறாமல் இடம்பெற்று வந்ததாக குறிப்பிடுகிறார்கள்.

யாகம் வளர்ப்பதிலும்,ஹோமத்தில் உட்காருவதிலும் ஜெயலலிதாவிற்கு ஈடுபாடு அதிகம். யாகத்தில் 6 மணிநேரம் வரை கூட உட்கார்ந்திருக்கிறார். அவசரமாக மந்திரம் சொன்னாலோ, தவறாக மந்திரம் சொன்னாலோ கண்டுபிடித்து நிறுத்தச் சொல்லும் அளவுக்கு வேதஞானம் உண்டு.

சிறுதாவூர் பங்களா இருக்குமிடம் மொத்தம் 116 ஏக்கர். அங்கு புறா, கிளி, காடை, கௌதாரி போன்றவற்றை வளர்த்து வந்தார். இந்திரா, சந்திரா என்ற ஈமூக்களும் வளர்த்தார். இரண்டும் திடீரென இறந்துவிட ஈமு வளர்ப்பதையே விட்டுவிட்டார்.

பரதம், ஓரிண்டல் டான்ஸ் இரண்டையும் முறைப்படி கற்று அரங்கேற்றம் செய்தவர். முதல்வராக இருந்தபோது ஒருமுறை ஊட்டியில் மேடையைவிட்டு இறங்கி வந்து ஆடியதை இப்போதும் அந்த ஜனங்கள் மறந்திருக்க வாய்ப்பில்லை.

ஜெ.வின் 100-வது படத்துக்கான பாராட்டு விழாவில் அப்போதைய முதல்வர் கலைஞர் கருணாநிதியால் “நடிப்புக்கு இலக்கணம் வகுத்தவர் ஜெயலலிதா” என்று பாராட்டப்பட்டவர்.

பழைய பாடல்கள் கேட்பதில் அதிக ஆர்வமுள்ளவர். ஜெயா டிவியில் வரும் பழைய பாடல்கள் அனைத்தும் இவருடைய விருப்பங்கள்.

ரயில் பயணம் பிடிக்காது. கார் மற்றும் ஹெலிகாப்டர் பயணங்கள்தான் அதிக விருப்பம்.

போயஸ் வீட்டில் எப்போதும் 7 நாய்க்குட்டிகள் இருக்கும். அவரது பிறந்தநாளையொட்டி ஆண்டுதோறும் ஒரு குட்டி புதிதாக இணைந்து கொள்ளும். இந்த எண்ணிக்கை காலப்போக்கில் அதிகமானதால் சில குட்டிகள் சிறுதாவூர், கோடநாடு என அனுப்பி வைக்கப்பட்டனவாம்.

இந்தியாவில் உள்ள அத்தனை பிரபலங்களையும் தனது “வாக் அண்ட் டாக் ” பேட்டிக்கு வரவழைத்த NDTV-யால் ஜெயலலிதாவின் மனதை மட்டும் மாற்றமுடியவே இல்லை. கடைசிவரை உறுதியாக இருந்து மறுத்துவிட்டார்.

ஓஷோவின் புத்தகங்ளை மொத்தமாக வாங்கி படித்து வந்தார். அதற்கப்புறம் ரமணர் பற்றியே அதிகம் படித்து வந்திருக்கிறார். ரமணர் தொடர்பான முக்கிய புத்தகங்கள் அனைத்தும் சமீபகாலமாக அவர் மேஜையில் இருந்தனவாம்

ஜெயலலிதாவின் முழு இருப்பும் போயஸ் கார்டனின் முதல் மாடியில்தான். அங்கு சசிகலா, மற்றும் முக்கியப்பணியாளர்கள் தவிர யாருக்கும் அனுமதி இல்லை.

திரைப்பட துறையை ஜெ. தெரிவு செய்திருந்தாலும் வழக்குரைஞராக வேண்டுமென்பதே அவரது லட்சியமாக இருந்தது. ஆனால் குடும்பச்சூழல் காரணமாக நடிப்புத் தொழிலை முன்னெடுக்கும் நிலை ஏற்பட்டது.

பாடசாலை மாணவியாக இருக்கும்போதே ஜெயலலிதா பல்வேறு நாடகங்களில் நடித்துள்ளார்.அதில் ஒன்று TEA HOUSE என்ற ஆங்கில நாடகம். அதன் பின்னர் THE EPISTLE என்ற ஆங்கிலப்படத்திலும் நடித்துள்ளார்.

திரையுலகில் அதிக வெள்ளிவிழா திரைப்படங்களை வழங்கிய சாதனை ஜெவுக்கு உண்டு. அவர் நடித்துள்ள 92 தமிழ்படங்களில் 85 படங்கள் வெள்ளிவிழா கண்டவை.

சிவாஜியுடன் இவர் நடித்த தெய்வமகன்  திரைப்படம்தான் ஆஸ்காருக்கு பரிந்துரை செய்யப்பட்ட முதல்  தமிழ்ப் படம்.

ஜெயலலிதா அறிமுகமான 5 மொழித் திரைப்படங்களும் பெரும் வெற்றிப்பெற்றவை.

“நான் அனுசரித்துப் போகிறவள்தான். ஆனால் எனக்கென்று சில சிந்தனைகள் உண்டு. அதை யாருக்காகவும் விட்டுத்தர மாட்டேன் என்று தன் கேரக்டருக்கு விளக்கம் அளித்தவர் அவர்.

தமிழகம், தான் வளர்த்த இரும்புப் பெண்மணியை இழந்துவிட்டு தவிக்கிறது. இனி எக்காலம் பிறப்பார் தமிழகமே கொண்டாடும் அம்மா?

ஒற்றை ஆள், எத்தனை அவதூறுகளை தாங்க முடியும்? எவ்வளவு பகடிகளை புறந்தள்ள முடியும்? எத்தனை விமர்சனங்களை
எதிர்கொள்ள முடியும்? எவ்வளவு பாரத்தை சுமக்க முடியும்? முடியும் நீங்கள் ஜெயலலிதாவாக இருந்தால்...! சந்தேகமே இல்லை. இந்திய அரசியலின் இரும்புப் பெண்மணிதான் இவர். தன் ஆளுமையால் தமிழகம் தொடங்கி உலகளாவிய அரசியல்வாதிகள் வரை அனைவரையும் திரும்பிப் பார்க்க வைத்தவர். கண்டிப்பாய் இது ஈடு செய்ய முடியாத இழப்புதான். இந்த இழப்பினால் நேர்ந்த வெற்றிடத்தை இனி நிறைய தருணங்களில் நாம் உணரத்தான் போகிறோம்.

பொதுக்குழு கூட்டங்கள்:

தமிழகத்தின் மிகப்பெரிய கட்சியின் தலைவர் தான். கூப்பிட்ட குரலுக்கு ஓடி வர ஆயிரம் பேர் இருக்கிறார்கள்தான். ஆனாலும் தீராத் தனிமையில்தான் உழன்றார் ஜெ. 'நான் யாரையும் சார்ந்திருந்ததில்லை. அதற்கான கொடுப்பினை எனக்கு கடைசி வரை இல்லை. இதுதான் என் விதி, என் தலையெழுத்து' - இது 2013-ல் நடந்த கட்சி பொதுக்குழு கூட்டத்தில் ஜெ. நெகிழ்ந்து சொன்ன வார்த்தைகள். தன் தலைமையில் நடக்கும் கூட்டத்திலேயே தான் மனதளவில் தனியாள்தான் என்பதை உருக்கமாக வெளிப்படுத்திய தலைவர் ஜெயலலிதாவாக மட்டுமே இருக்கும். அவருக்கு யாருமில்லை என்ற எண்ணம்தான் 'உங்களுக்கு நாங்க இருக்கோம்' என கோடிக்கணக்கான பேரை அவர் பின்னால் திரள வைத்தது. இனி யார் இருக்கிறார்கள் அவர்களை வழிநடத்த?

சினிமா:

எம்.ஜி.ஆர், சிவாஜி, ஜெமினி கணேசன் என மூவேந்தர்கள் சினிமா ராஜ்ஜியத்தை கட்டியாண்ட காலம். வெண்ணிற ஆடை படத்தில் துறுதுறு பெண்ணாய் அறிமுகமாகிறார் ஜெ. அப்போது யாருக்கும் தெரியாது அடுத்த ஐம்பது ஆண்டுகள் சினிமாவுலகை மட்டுமல்ல, மொத்தத் தமிழகத்தையும் ஆளப் போகும் ராணி அவர் என. சினிமாவில் அவரின் இடம் சும்மா கிடைத்துவிடவில்லை. ஆண்டுக்கு சராசரியாய் பத்து படங்கள். 1968-ல் மட்டும் 21 படங்கள். இது பட்டி தொட்டி எல்லாம் கல்லா கட்டிய ஹீரோக்களுக்கே கஷ்டம்தான். வேகம், அதிவேகம் எல்லாம் தாண்டி மின்னல் வேக உழைப்பு. பெரும்பாலும் சில்வர் ஜுப்ளி படங்கள். தொடவே முடியாத ரெக்கார்ட் இது. ஜெ. தமிழ் சினிமாவின் சகாப்தம்.

சட்டமன்றம்:

எதிர்க்கட்சி ஆட்களால் சூழப்பட்ட அரங்கில் தனியொரு ஆளாக உங்களால் தைரியமாக செயலாற்ற முடியுமா? ஜெ.வால் முடியும். அந்த கெத்துதான் அவரின் சொத்து. 'நீங்கள் கஷ்டப்பட்டு காவலர்களை அனுப்பி, அவர்கள் பகீரத பிரயத்தனத்துக்குப் பின் கூச்சலிடும் எதிர்க்கட்சியினரை வெளியே தூக்கிச் செல்வார்கள். ஆனால் அவர்களை வெளியே அனுப்ப எனக்கு 'கச்சத்தீவு, மதுவிலக்கு' என இரு வார்த்தைகள் போதும். உங்கள் வேலையை நான் சிம்பிளாக்குகிறேன்' என நகையாடுவதாகட்டும், 'நான் இருக்கும் வரை இந்த இயக்கம் தமிழர் வாழ்வு செழிக்க பாடுபடும்' என கம்பீரக் குரலில் உரக்கச் சொன்னதாகட்டும் ஜெ. ஜெ.தான். அவரில்லாத சட்டமன்றம் எதிரி இல்லாத போர்க்களம் போல. இதை பரம வைரியான தி.மு.கவே ஒப்புக்கொள்ளும்.

தேர்தல் பிரசாரம்:

2011 சட்டமன்ற தேர்தலுக்கு முன்பாக தென் தமிழகத்தில் பிரம்மாண்ட பொதுக்கூட்டத்தை ஏற்பாடு செய்திருந்தது அ.தி.மு.க. 'இந்தக் கூட்டமே வெற்றிக்கூட்டமாகிவிடுமோ' என ஆளுங்கட்சி தரப்பில் அத்தனை நெருக்கடிகள். அத்தனையையும் தாண்டி திரண்டார்கள் லட்சக்கணக்கான மக்கள். மேடையில் தோன்றிய ஜெ. கக்கிய அனல் வார்த்தைகள் ஒவ்வொன்றுக்கும் ஆர்ப்பரித்தது மக்கள் கூட்டம். அது இந்தத் தலைமுறை பார்த்திராத எழுச்சி. 2014. மக்களவை தேர்தல் சமயம். மொத்த இந்தியாவும் மோடி மந்திரம் உச்சரித்துக் கொண்டிருந்தன. ஒற்றையாளாய் களத்தில் நின்று 'மோடியா இந்த லேடியா என பார்த்துவிடுவோம்' என வாளைச் சுழற்றினார். 'செய்வீர்களா நீங்கள் செய்வீர்களா?' - காற்றில் இன்னமும் இருக்கிறது இந்த கர்ஜனை. விழுந்தன ஓட்டுகள். பின் நிகழ்ந்தது வரலாறு. இத்தனை ஆவேசமாக களமாடும் தலைவரை இனி தமிழகக் களம் காணுமா?

துணிச்சல் முடிவுகள்:

அரசியலுக்கென சில வரைமுறைகள் உண்டு. தலைவர்களுக்கே உண்டான சில தயக்கங்கள் உண்டு. ஆனால் ஜெ. விஷயத்தில் இவை செல்லுபடியாகாது. ஒற்றை முடிவை எடுத்து மொத்த தமிழகத்தையும் அதிரடிக்க அவருக்கு இரண்டு நிமிடங்கள் போதும். இதற்கு சாட்சியாய் வரலாறு முழுக்க விரவியிருக்கின்றன சம்பவங்கள். உண்மைதான். அவற்றில் சில சம்பவங்களின் மேல் கடுமையான விமர்சனங்கள் எல்லாருக்கும் உண்டு. ஆனால் எதற்கும் துணிந்தவர் என்ற அடையாளத்தை கடைசிவரை ஜெ. விட்டுத்தரவே இல்லை. மீடியாக்கள் சித்தரிக்கும் 'அதிரடி' என்ற வார்த்தைக்கு ஆல்டைம் சொந்தக்காரர் இவர். இப்படியான 'அதிரடிகள்' இனி தமிழக மக்கள் காணக் கிடைப்பது சந்தேகமே.

தனியே தன்னந்தனியே:

இந்திய அளவில் செல்வாக்கு இருக்கும் ஒரு தலைவரை சுற்றி கண்ணுக்குத் தெரிந்த அதிகார வட்டம் ஒன்று இருக்கத்தான் செய்யும். அதுதான் இயற்கை. ஆனால் ஜெ. எப்போதுமே தனித்துதான் இருந்தார் 'மனதளவில்'. டெல்லியோ, தமிழகமோ அவர் எடுப்பதுதான் முடிவு. 'வாழ்க்கையில் எது நடந்தாலும் நானே தனியாக அதை சந்தித்து, தனியாகவே முடிவு செய்து வந்திருக்கிறேன்' என தன் கட்சிப் பொதுக்குழுவில் அவர் பேசிய வார்த்தைகளே சாட்சி. ஆட்சி, அதிகாரம், வசதி என அத்தனை இருந்தும் மனதளவில் தனிமைப்பட்ட தலைவரை இனி வரும் தலைமுறையினருக்கு அதிசயமாக இருக்கும்!

சவால்:

சவால்கள் ஜெ.விற்கு மிகவும் பிடிக்கும். அவர் இறுதியாக வீற்றிருந்த இதே ராஜாஜி ஹாலில்தான் எம்.ஜி.ஆர் மறைவின்போது அவமானப்படுத்தப்பட்டார். உள்ளே நுழையக்கூட அனுமதி மறுத்தார்கள். அவமானம் அவருக்கு வைராக்கியத்தைக் கற்றுக்கொடுத்தது. வைராக்கியம் அவரை சவால்களை சந்திக்கக் கற்றுக்கொடுத்தது. பின் நிகழ்ந்ததெல்லாம் வரலாறு. 'ஆடம்பரச் செலவுகள் செய்வார்' என எதிர்க்கட்சிகள் குற்றம் சாட்டியபோது நகைகளைத் துறந்தவர்தான். அதன்பின் இறுதிக்காலத்தில்தான் தொண்டர்களின் விருப்பத்திற்கேற்ப சின்னதாக நகை அணியத் தொடங்கினார். இப்படி எக்கச்சக்க வைராக்கிய நிகழ்வுகள் அவர் சுயசரிதை எங்கும் கொட்டிக் கிடக்கின்றன. ​​​​​​​

இந்திய அரசியல் அரங்கு:

1991-ல் தேசிய அளவில் கிடைக்கப் பெற்ற முக்கியத்துவம். அவரின் இறுதிக்காலம் வரை இம்மிக் குறையவில்லை. தேசியக் கட்சிகள் தேடி வந்து கூட்டணி வைப்பதாகட்டும், மூன்றாம் அணி அமைக்க வேண்டும் என பிற மாநிலக் கட்சிகள் கைகோர்ப்பதாகட்டும், ஜெ.வின் முக்கியத்துவம் நாளுக்கு நாள் வளர்ந்துகொண்டே இருந்தது. முன்னெப்போதும் இல்லாத அளவுக்கு 2014 தேர்தலின்போது மூன்றாம் அணியின் பிரதமர் வேட்பாளராகவே பார்க்கப்பட்டார் ஜெ. தமிழகம் போன்றே பிற மாநிலங்களிலும் முடிவுகள் வந்திருந்தால் எதிர்ப்பார்க்காத மாற்றங்கள் நிகழ்ந்திருக்கக் கூடும். இந்திய அரசியலில் இவரின் வெற்றிடத்தை யாராலும் நிரப்ப முடியாது.

நேர்காணல்கள்:

ஜெ. அரசியலுக்கு வந்தபின் நிறைய பேட்டிகள் அளிப்பதில்லை. அதுவே அவர் கொடுக்கும் ஒவ்வொரு பேட்டியையும் ஸ்பெஷலாக்கியது. 'எனக்கு நாரி கான்ட்ராக்டர் மேல் க்ரஷ் இருந்தது' என கன்னம் சிவக்கக் கூறியது, ஆ ஜா ஷனம் பாடலை மெல்லிய குரலில் பாடியது என சிமி கேர்வாலுடனான நேர்காணல் அவரின் மென்மையான பக்கத்தைக் காட்டியது. அதே சமயம், 'எனக்கு உங்களோடு பேசியதில் சுத்தமாக மகிழ்ச்சியே இல்லை' என கரன் தாப்பரிடம் சிடுசிடுத்துவிட்டு மைக்கை வீசிவிட்டுப் போன நேர்காணல் அவரின் கோப முகத்தை காட்டியது. ஒளிவு மறைவில்லாமல் தோன்றியவற்றை பேசும் அவரின் நேர்காணல்களை இனி எக்காலத்திலும் பார்க்க வாய்ப்பில்லை.​​​​​​​

சர்வதேச தொடர்புகள்:

ஜெ.வின் மொழி வளமை அசாத்தியமானது. தமிழ், இந்தி, கன்னடம், தெலுங்கு, மலையாளம், ஆங்கிலம் என எல்லா மொழிகளிலும் சிக்ஸர் அடிக்கும் தில் லேடி. எதிர்கருத்துக்களை வலுவாக வைப்பார் ஜெ. ஆனால், அதையும் குறுக்கிடாமல் கேட்பார்கள் எதிராளி. இந்த ஆளுமைதான் சர்வதேச தலைவர்களையும் அவரைத் தேடி வர வைத்தது. உலகத்தின் பெரியண்ணனான அமெரிக்காவின் வெளியுறவுத்துறை மந்திரியையே இந்தியாவின் தென்கோடி தமிழகத்தில் கால் வைக்கச் செய்தது அவரின் ஆளுமைதான்!

இத்தனையையும் தாண்டி அவர் வெற்றிடத்தை உணர்வதற்கு ஒரு பெரிய காரணம் இருக்கிறது. ஏனென்றால்... அவர் ஜெயலலிதா! இவரைப் போல முன்னரும் ஒருவர் இல்லை... இனியும் ஒருவர் இருக்கப் போவது இல்லை!  

ஜெயலலிதாவின் முதல் படமான வெண்ணிற ஆடையில் அவரின் முதல் வசனம், 'கடவுளே நீ எங்க இருக்க? எப்படி இருக்க? ஏன் இருக்க?' என்பதுதான். 51 ஆண்டுகள் கழித்து இந்தக் கேள்விகளுக்கு விடை தேடிச் சென்றிருக்கிறார் ஜெ. மிஸ் யூ மேடம்!

முன்னாள் முதல்வர் ஜெயலலிதா, உடல் நலம் பாதிக்கப்பட்டு சென்னை ஆயிரம் விளக்கு கிரீம்ஸ் சாலையில் உள்ள அப்போலோ மருத்துவமனையில் செப்டம்பர் 22-ம் தேதி அனுமதிக்கப்பட்டார். அவர், டிசம்பர் 5ம் தேதி இரவு 11.30 மணியளவில் மரணம் அடைந்தார். பொது மக்களின் அஞ்சலிக்காக அவரது உடல் ராஜாஜி அரங்கத்தில் இன்று வைக்கப்பட்டுள்ளது. நீண்ட வரிசையில் இருந்து பொது மக்கள் ஜெயலலிதாவின் உடலுக்கு அஞ்சலி செலுத்தி வருகின்றனர்.

சென்னை மாநகராட்சி இணையதளத்தில் ஜெயலலிதாவின் இறப்பு சான்றிதழ் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. அதில் அவரது குடும்ப விவரங்கள் மற்றும் முகவரி, இறப்பு நேரம் உள்ளிட்ட விவரங்கள் உள்ளன. அந்த சான்றிதழில் சென்னை மாநகராட்சி சுகாதார அலுவலர் (பொறுப்பு) டாக்டர் செந்தில்நாதன் கையெழுத்திட்டுள்ளார். இந்த சான்றிதழ் 6-ம் தேதி வழங்கப்பட்டுள்ளதாக அதில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

அப்போலோ. க்ரீம்ஸ் ரோடு. கடந்த 75 நாட்களாக ஜெயலலிதாவின் முகவரி. முதலில் அறை எண் 2008ல் அனுமதிக்கப்பட்டார் என்று செய்திகளில் அடிபட்டது. பிறகு அறை மாற்றப்பட்டார். உள்ளே அவர் எந்த அறையில் இருக்கிறார் என்று தெரியாவிட்டாலும், அப்போலோ என்ற முகவரி  அதிமுக பிரமுகர்கள், தொண்டர்கள்,
பத்திரிகையாளர்கள் என்று அனைவரும் வந்து சென்றுகொண்டிருந்த இடமாக இருந்தது.  ஜெயலலிதா அனுமதிக்கப்பட்டிருந்த இத்தனை நாட்களில் முன்வாயிலுக்கு வெளியே பத்திரிகையாளர்களுக்கும், கேமராமேன்களுக்கும் அமைக்கப்பட்டிருந்த இடத்தில்தான் அவர்களுக்கு அனுமதி. மருத்துவமனை ஊழியர்கள் வெளியில் காத்திருக்கும் செய்தியாளர்களுக்கு தேவையான நேரத்தில் உணவோ, தேநீரோ தேவையென்றால் வழங்கிக் கொண்டிருந்தனர். எத்தனை முயன்றும் எளிதில் யாரும் உள்ளே நுழைந்து செய்தி சேகரிக்க முடியாத அளவுக்கு பாதுகாப்பும், கெடுபிடிகளும். ஒரே ஒருநாள் மழை பெய்தபோது, வெளியே காத்துக் கொண்டிருந்த பத்திரிகையாளர்களையும், காவலர்களையும் அப்போலோ ஊழியர்கள் உள்ளே அழைத்து அமரவைத்தனர். அப்போதும் அதற்கு மேல் அனுமதி இல்லை.

75 நாட்கள் முதல்வர் ஜெயலலிதா அட்மிட் ஆகியிருந்த அப்போலோ, இன்று எப்படி இருக்கிறது?

உள்ளே செல்லும்போது வாசலில் பேரிகார்டுகள் அப்படி அப்படியே இருந்ததைக் காணமுடிந்தது. மருத்துவமனையில் செக்யூரிடிகள் இருவர் வாக்கி டாக்கியோடு நின்றிருந்தனர். பத்துக்கும் மேற்பட்ட காவல்துறையினர் அமர்ந்திருந்தனர். நேற்றைக்கிருந்த அதே கவனம் அவர்கள் கண்களில் இருந்தாலும், களைப்பும் தெரிந்தது. யார் என்ன என்று கேட்டுத் தடுக்கவில்லை. உள்ளே நுழைந்தபோது, மருத்துவமனை ஊழியர்கள் காலை பிரார்த்தனையில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருந்தனர். நோயாளிகள் அங்கும் இங்கும் அவர்கள் மருத்துவரைத் தேடி, அறையைத் தேடி நடந்து கொண்டிருந்தனர். ஆனால் எவரிடமும் வேகமில்லை.

முதல்வர் இருந்த அறையாகச் சொல்லப்பட்ட அறை எண் 2008, இரண்டாவது ஃப்ளோரில் இருந்தது. முதலாவது ஃப்ளோரிலிருந்து இரண்டாவது ஃப்ளோருக்குச் செல்லும் வழியில் சில தினங்களுக்கு முன் ஒரு கதவு வைக்கப்பட்டது. மருத்துவமனை ஊழியர்களும், மருத்துவர்களும் மட்டுமே அனுமதிக்கப்பட்டு வந்தனர். இன்றைக்கும் அந்தக் கதவு இருக்கிறது. ஆனால் கெடுபிடி இல்லை.

இரண்டாவது ஃப்ளோர் வெறிச்சோடிக் காணப்பட்டது. 75 நாட்கள் தமிழகத்தின் விவிஐபி இருந்த அறை இருக்கும் வராண்டாவில் இரண்டொருவர் மட்டுமே நடமாடிக் கொண்டிருந்தனர். ஜெயலலிதா இருந்த அறையும் பிற அறைகளும் இருக்கும் CCU Suites-க்குச் செல்லும் மெய்ன் கதவில் செக்யூரிட்டி நின்று கொண்டு வருபவர்களிடம் விசாரித்து அனுப்பிக் கொண்டிருந்தார்.

ஜெயலலிதா


“இங்கதான் இருந்தாங்க” என்று ஒரு ஊழியர் சொன்னபோது அவரது குரலில் அத்தனை நடுக்கம். ஊழியர்கள் எல்லாருடைய முகங்களிலும் ஒருவித இறுக்கம் குடிகொண்டிருந்தது. ஒன்றிரண்டு இடங்களில் இருந்த தொலைக்காட்சியில் ஜெயலலிதாவுக்கு பொதுமக்களும், பிரபலங்களும் இறுதி அஞ்சலி செலுத்தும் காட்சிகள் ஒளிபரப்பாகிக் கொண்டிருந்தது. அதை சோகம் கவ்விய முகத்தோடு சிலர் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். சில வெளி மாநில மக்களும் அங்கே இருந்தனர். அதைப் பார்த்தபடியே இருந்தனர். அவர்களும் சிலநாட்களாகவே அங்கே இருந்தவர்கள் என்றார்கள். ஜெயலலிதாவின் மீது மக்கள் வைத்திருக்கும் அன்பையும், அபிமானத்தையும் கண்ட சாட்சிகளாக அவர்கள் இருந்தனர்.

அந்த வராண்டாவிலிருந்து கீழே வரும்போது, ஒன்றிரண்டு செக்யூரிடிகள் அதிகமாக இருந்தனர். ஆங்காங்கே மருத்துவர்களும், செவிலியர்களும் நடந்து கொண்டிருந்தனர்.

ஒரு நாளின் காலையில் சக ஊழியர்கள், செவிலியர்கள், மருத்துவர்கள் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து சொல்லிக் கொள்ளும் வணக்கம் இன்றைக்கு எவரிடமும் இல்லை. நான் சென்றது காலையாக இருந்தும், பரஸ்பர புன்னகைப் பரிமாற்றங்கள் இல்லை. வழக்கமாக கடந்து சென்ற ஒருவரிடம் மெல்ல எதையோ கேட்டபோதும் எதையும் பேசும் மனநிலையில் யாரும் இருக்கவில்லை. நேற்று இரவு ஜெயலலிதாவின் உயிர்பிரிந்த அந்த கட்டடம், வெறும் மௌன சாட்சியாக எல்லா வடுக்களையும் தாங்கி நின்று கொண்டிருந்தது.

வெளியில் கேட்டிற்கு முன்னே ஒரு சிறுவனை நிற்க வைத்து அவரது அப்பா ‘தள்ளி நில்லு.. செண்டரா வா.. கரெக்ட். அங்கயே நில்லு’ என்று செல்ஃபோனில்  புகைப்படம் எடுத்துக் கொண்டிருந்தார். கிட்டத்தட்ட ஒரு நினைவிடம் போல ஆகிவிட்டது அந்த இடம்.

‘அட்மிட் ஆனப்ப ஒண்ணும் தெரியல. அவ்ளோ நல்லா இருந்தவங்கதானே. ரெண்டொரு நாள்ல டிஸ்சார்ஜ் ஆகிருவாங்கனு நெனைச்சுட்டிருந்தேன் நாளாக ஆக, பதற்றமா இருந்தது. அவங்களோட இன்னொரு வீடு மாதிரி இருந்தது இது. இன்னைக்கு அவங்க இல்லைன்னு நெனைக்கவே முடியல’ என்றார் வெளியில் வாயிலில் நின்று கொண்டிருந்த ஓர் இளைஞர்.

‘நீங்க இங்க வேலை செய்யறீங்களா?’

‘இல்லை’

’அதிமுகவா?’

‘இல்லைங்க’

‘வெளில கடை வெச்சிருக்கீங்களா?’

‘அதெல்லாம் இல்லைங்க. ஆஃபீஸ் போறப்ப டெய்லி இந்த வழியா போவேன். கொஞ்ச நேரம் நின்னு பார்த்து விசாரிச்சுட்டுதான் போவேன். இன்னைக்கு இங்க வரணும்னு தோணிச்சு. வந்தேன். மனசு என்னமோ ரொம்ப பாரமா இருக்கு’

இதைப்போன்ற பலரை தனது கம்பீரத்தால் சம்பாதித்து வைத்திருந்தவர் இன்று இல்லை. வெளியில் காவல்துறையினர் பெரிய வேன்களில் அங்கிருந்த பேரிகார்டுகளை ஏற்றிக் கொண்டிருந்தனர். பூசணிக்காய்கள் உடைக்கப்பட்ட, சூடம் ஏற்றப்பட்ட, நூற்றுக்கணக்கானவர்கள் அழுது புரண்ட அந்தச் சாலை ஒரு கொடிய அரக்கனின் கறுப்பு நாவைப்போல நீண்டு நெளிந்து தெரிந்தது.